عشق درون من لایق مردی است که عزتش به عرش پهلو زند

عشقش فراگیر وجودم وآغوشش امن ترین ماءمن احساس من

مردانگی اش تا اوج خدا

و دستانش پراز حس سخاوت

چشمانش جایگاه تمنا

و لبانش به رنگ اشتیاق

قلبش به رنگ حضور عشق 

دشت سینه اش نگار گر سرانگشتان من و

عشق من تمام زندگی اش باشد

          سلام مهربان همیشگی روزهایم

           به خلوتگاه احساس من حجمت فراتر است 

          اشتیاقم را در آغوش بگیر که سرمستی تو

          چون شرابی گوارا روح دست نخورده مرا مشروب می سازد

           ویادت عجب پرده دری میکند

                                         ای ناز پرورده مطمئن بخود*

         " دل تنگم و دیدار تو درمان من است"

          خسته ام از ندیدنت از نبوییدنت

         جای عطر تو خالیست کنارم

          چقدر ذوقم را بنویسم شکیبایی بس است دیگر

          چشمانت را کی به من میدهی 

         ونیز دستهایت را...

         آهای بکر وحشی می کشمت

        به سه نقطه... من نخند 

                                وحشتناک دلتنگتم

  می آیم مهربانم

 میدانم نداشتنم رنجورت کرده و

 میدانم ترس از نبودنم ویرانگرتوست

 رفیق جانم همین شکیبایی در رفتن و آمدن هاست

 که مارا به نگاه عشق میرساند هرجا که باشم تورا و

 چشمهای مهربانت و رنج انتظار با من است

 من پرنده سرزمین عشق توام  

 پرنده هم موقع پرواز با خیال برگشت به آشیان است که لذت پر زدن وپرواز را می برد 

                                                                                      درهوای تو پرپر میزنم......*

                بکر وحشی 

                              به صبوری ام تکیه نکن

                                       تاب دوری ندارم

                                             من وحشی کم تحملی هستم*

             شیرین بیستونم

              گمشده ی دشت عشق

           مرد مردی هست !!!

                         مردی وزن دارد به سنگینی فرهاد.....

                     نشداز دیده فرهاد غائب صورت شیرین                                                                                                                      

                       بنای بیستون را کارفرما این چنین باید   

         دلت را ایثار کن 

       زمستان سحتی ست نبودنت

        مشعل مجنون را در دلم روشن کن

          که هوای عشق تو در سرم خیمه زده...*